Cover photo: Ηρακλής Μήλας - Travel Book

Ίσως είναι από τις λίγες φορές που το «μετά» θεωρείται πιο ταιριαστό από το «πριν». Ο λόγος για τη Λίμνη Πλαστήρα, τον απόλυτο καρδιτσιώτικο προορισμό, το σημείο αναφοράς που ξεδιπλώνει τα κάλλη του στη σκιά των θεσσαλικών Αγράφων.

Photo by Ηρακλής Μήλας

Αναμφισβήτητα θεωρείται μία από τις πιο τουριστικές λίμνες της Ελλάδας. Εδώ και χρόνια από τους πλέον περιζήτητους προορισμούς για ζευγάρια, παρέες, λάτρεις της φύσης, του θρησκευτικού τουρισμού του υδάτινου στοιχείου σε όλες τις πιθανές μορφές του (πηγές, ρέματα, φαράγγια την περιβάλλουν), της πεζοπορίας και της ορειβασίας.

Και φυσικά της γλυκιάς ραστώνης στα ενδότερα των πολλαπλών καλοστημένων ξενώνων. Η λίμνη Πλαστήρα είναι ιδανική για καλοφαγάδες, ιδανική και για κυνηγούς των -λιγοστών μα χορταστικών- off road διαδρομών. Οποιος την έχει επισκεφθεί θα ξαναπάει και όποιος δεν το 'χει ήδη κάνει, το βάζει στο σχέδιο. Σύμφωνα με τη φωνή της πλειονότητας ντύνεται στην καλύτερή της φορεσιά το καλοκαίρι, μα είναι προορισμός κάθε ημέρας και κάθε νύχτας – με το παραπάνω δικαιώνει το κλισέ των «τεσσάρων εποχών».

Photo by Ηρακλής Μήλας

Κάθε ηλιοβασίλεμα χρυσώνεται, κάθε παγωμένο πρωινό αχνίζει στο τσουχτερό κρύο, την άνοιξη λουλουδιάζει, το φθινόπωρο σε γεμίζει χρώματα, τον χειμώνα έχει για συντρόφους της τις λευκές κορυφές των Αγράφων, κι αν έχει κρατήσει στην αγκαλιά της το χιόνι, τότε είναι που σε κάνει να νιώθεις υπερτυχερός!

Φυσικά δεν ήταν πάντα έτσι. Ηταν 1959 όταν το οροπέδιο της Νεβρόπολης (από τη λέξη «νεβρός» = τα νεογνά των ελαφιών που πιθανόν ζούσαν στη λεκάνη της) έγινε «Λίμνη Ταυρωπού» - από το 1984 κι έπειτα ονομάζεται επισήμως «Λίμνη Πλαστήρα».

Τότε πραγματώθηκε το όραμα του εμπνευστή της και δημιουργήθηκε το πιο αναγνωρίσιμο τοπίο του Νομού Καρδίτσας. Ορθώθηκε το φράγμα, το μήκους 220 μ. τεχνητό τόξο που συγκράτησε τα νερά του Μέγδοβα (ή Ταυρωπού ποταμού) τα οποία μέσα στη φαινομενική τους στασιμότητα τροφοδοτούν τον σταθμό της ΔΕΗ, αρδεύουν τον Θεσσαλικό Κάμπο και υδροδοτούν την Καρδίτσα και άλλες 38 κωμοπόλεις και γειτονικά χωριά.

Οι ντόπιοι αποζημιώθηκαν για τα χαμένα χωράφια τους. Η ιστορία του συμμαχικού αεροδρομίου της Νεράιδας θάφτηκε κάτω από τα νερά της. Το εν λόγω αεροδρόμιο-φάντασμα, μοναδικό σε ολόκληρη την κατεχομένη Ευρώπη, τέθηκε σε λειτουργία το καλοκαίρι του '43 και έως το τέλος του πολέμου χρησιμοποιούνταν για την επικοινωνία με το συμμαχικό στρατηγείο της Μέσης Ανατολής. Κάτω απ' τη μύτη των ναζί! Την ημέρα καμουφλαριζόταν με φορητά δέντρα - το βράδυ «σπερνόταν» με λάμπες θυέλλης που σηματοδοτούσαν τον (πολλές φορές και για τους ίδιους τους αντάρτες) άφαντο διάδρομο προσγείωσης.

Ανθρώπων φύση

Γύρω της ξεδιπλώνονται μια, δυο, τρεις χούφτες παραλίμνια και αγραφιώτικα χωριά. Στη δυτική πλευρά, στην Καρίτσα, τη Φυλακτή και τη Νεράιδα παίρνεις μια πρώτη ιδέα από τα θεσσαλικά Αγραφα, την ψυχή της Ελληνικής Αντίστασης, το μέρος όπου συγκροτήθηκαν τα αντάρτικα σώματα του Ε.Λ.Α.Σ. και του Ε.ΔΕ.Σ. Στο πυκνοκατοικημένο Νεοχώρι, πρωτεύουσα των Αγράφων στα χρόνια της τουρκοκρατίας, συστήνεσαι στη σύγχρονη πραγματικότητα.

Κάπου στις αρχές του '90 εμφανίστηκε στους κόλπους του το Αγνάντι, ο πρώτος ξενώνας. Ακολούθησαν κι άλλοι, γύρω τους ξεπήδησαν ταβέρνες που έχουν πλέον γράψει τη δική τους γαστρονομική ιστορία, στα τέλη του '90 οργανώθηκαν οι πρώτες εναλλακτικές δραστηριότητες.

Εχουμε λοιπόν και λέμε: ποδηλασία, τοξοβολία, canoe kayak, υδροποδήλατα, ιππασία, πεζοπορίες, αναρρίχηση και αεραθλητισμός 365 μέρες τον χρόνο «βρέξει-χιονίσει». Το Κέντρο Ενημέρωσης και Διοργάνωσης Δραστηριοτήτων «Tavropos» και η Trekking Hellas μας μυούν στην περιπέτεια.

Οι βασικές οδηγίες προς ναυτιλλομένους έχουν ως εξής: ο γύρος της λίμνης αγγίζει τα 65 χλμ. Τα πλέον τουριστικά χωριά είναι το αμφιθεατρικά χτισμένο Νεοχώρι (με τα περισσότερα καταλύματα και τους διάσπαρτους μαχαλάδες να διατηρούν το παραδοσιακό τους χρώμα) και τα παραλίμνια Καλύβια Πεζούλας (τα οποία φιλοξενούν τα περισσότερα εστιατόρια).

Οι δύο πλαζ Πεζούλας και Λαμπερού, αντικριστές αντικριστές, σε φέρνουν σε επαφή με τα νερά της και φιλοξενούν αναψυκτήρια (στην πρώτη, τη δυτική, διοργανώνονται και οι προαναφερόμενες δραστηριότητες). Βενζινάδικα βρίσκεις στο Κρυονέρι και στα Καλύβια Πεζούλας, εκεί και ο μοναδικός φούρνος για να ξεκινήσεις τη μέρα σου (ιδανικά με μπατζίνα και πλαστό - τις διάσημες θεσσαλικές πίτες).

Για ΑΤΜ ούτε λόγος: η κοντινότερη τράπεζα είναι βόρεια, στο Μουζάκι, οπότε κινούμαστε ανάλογα. Κάτι επίσης σημαντικό: οι ταβέρνες μεσοβδόμαδα -κατά τη χειμερινή περίοδο- ανοίγουν ανάλογα με την προσέλευση των επισκεπτών, οπότε σε μια τέτοια περίπτωση η λύση ακούει στο όνομα Προσήλιο Νεοχωρίου, κλασική επιλογή των ντόπιων.

Τα θρησκευτικά μονοπάτια αποτελούν ξεχωριστό κεφάλαιο για τους περιηγητές και διακλαδίζονται προς όλες τις κατευθύνσεις, οδηγώντας σε τρεις βυζαντινές μονές: Κορώνης, Πέτρας και Πελεκητής χρήζουν της αμέριστης προσοχής μας, με γηραιότερη όλων την πρώτη, φερόμενη ως «κορώνα του Θεσσαλικού Κάμπου», και ομορφότερη την τελευταία, και μοναδική που δεν φιλοξενεί μοναστική αδελφότητα.

Σκαρφαλωμένοι στην ανατολική πλευρά των Αγράφων (δυτικά της λίμνης) έχουμε την καλύτερη θέα στο υδάτινο «σεντόνι» που οραματίστηκε ο στρατηγός Ν. Πλαστήρας και ειδικά στο Παρατηρητήριο, το μικρό κιόσκι που εύκολα εντοπίζεται αν ακολουθήσουμε τις ταμπέλες μετά τον Μπελεκομύτη και τη διασταύρωση για Κέδρο (3 χλμ. από τον κεντρικό δρόμο, ουσιαστικά πάνω από το φράγμα).

Photo by Ηρακλής Μήλας

Καθ' όλη βεβαίως τη διαδρομή από το Νεοχώρι προς Νότο φανερώνονται τα περίφημα φιόρδ και, εμπρός στο φράγμα, το νησάκι Νιάγκα, το μεγαλύτερο της λίμνης. Αν, πάλι, κάποιος από εμάς αρέσκεται στα υψόμετρα, στο «1.536», πάνω από τη Νεράιδα, υπάρχει το ορειβατικό καταφύγιο Καραμανώλη, όπου και το μινιόν χιονοδρομικό κέντρο.

Κείμενο: Ηλέκτρα Φατούρου
Φωτογραφίες: Ηρακλής Μήλας

Πηγή: www.thetravelbook.gr

Ακολουθήστε τη σελίδα της Trésor Hotels & Resorts στο Twitter και στο Pinterest! 

Από: Ανθή Σασματζόγλου

επιστροφή