Με αρχοντιά που δεν έχει ξεθωριάσει, ομορφιά που δεν έχει παρέλθει, ζωντάνια και φήμη που καλά κρατούν, η Λίνδος παραμένει η μεγάλη σταρ της Ρόδου, η αγαπημένη των τουριστών και των διασημοτήτων. Και του θεού Ήλιου βέβαια.

Καθισμένος οκλαδόν στο παραπέτο στον κεντρικό δρόμο Ρόδου-Λίνδου, κρατάς απόσταση ασφαλείας από το μποτιλιάρισμα και τα στίφη των τουριστών που ανεβαίνουν ασθμαίνοντας στην αρχαία ακρόπολη.

Η φιλάρεσκη Λίνδος, η μεγάλη σταρ της Ρόδου, απλώνεται στα πόδια σου σαγηνευτική, αστράφτει πυρωμένη κάτω από τον αδυσώπητο ήλιο θυμίζοντας περισσότερο κυκλαδίτικη πολιτεία παρά χωριό της άναρχα δομημένης Ρόδου.

Δεν είναι τυχαίο που έγινε στέκι, που αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο μέρος της Ελλάδας κατά τις δεκαετίες του '60 και του '70, που πολλοί ξένοι, διάσημοι και μη, αποφάσισαν να ζήσουν για λίγο ή για πάντα εδώ, απολαμβάνοντας την ανωνυμία του τόπου και την ελευθερία της εποχής.

Αλλοτε και τώρα
Βοτσαλωτά σοκάκια, περήφανα καπετανόσπιτα, λευκά κιβωτιόσχημα σπίτια με λουλουδιασμένες αυλές, αμμουδερές παραλίες, εστιατόρια, ξενοδοχεία και μπαρ από τα καλύτερα του Αιγαίου, ανασαίνουν κάτω από την αρχαία ακρόπολη και διηγούνται ιστορίες για καπεταναίους και ιππότες, για απλούς νησιώτες και μεγάλες προσωπικότητες, για ξέφρενα πάρτι και νύχτες γεμάτες μουσική και έρωτα. Η λάμψη δεν έχει σβήσει.

Η νύχτα, όσο ήσυχη κι αν μοιάζει όταν οι τουρίστες απομακρυνθούν, είναι ακόμη μεγάλη για τη θρυλική Λίνδο. Μπορεί οι Pink Floyd να μην είναι πια εδώ, αλλά ίσως είναι τα παιδιά τους, μπορεί ο Ωνάσης να μην αράζει τη θαλαμηγό του κάτω από την ακρόπολη αλλά άλλοι εφοπλιστές και καλλιτέχνες εμφανίζονται

Photo by Ηρακλής Μήλας

στα σοκάκια, μπορεί η Φράνκα Ράιτ και η παρέα της να μην ξεσαλώνουν πια στο θρυλικό Cupi αλλά υπάρχουν άλλα ψαγμένα και ζωντανά μπαράκια που δεν αφήνουν τον παλιό επισκέπτη να νιώσει νοσταλγία.

Η πολυεθνική κοινότητα είναι εδώ. Αγοράζει τα παλιά καπετανόσπιτα του 17ου αιώνα, τα ποτισμένα από την αλμύρα και τη ναυτική ιστορία της Λίνδου, τα αναστηλώνει, τα μετατρέπει σε ξενώνες κι εστιατόρια, τα κατοικεί. Δεν χρειάζεται να κρυφοκοιτάξεις από τους στιβαρούς μαντρότοιχους και τους «πυλιώνες». Κάποιος καλός άνθρωπος θα βρεθεί να σου ξεκλειδώσει ένα από τα 9 αρχοντικά που ανήκουν κυρίως σε Ιταλούς και ανοίγουν τις πόρτες τους για φιλανθρωπικό σκοπό.

Χαϊδεύεις τον πυρωμένο πωρόλιθο και τα σκαλιστά διακοσμητικά μοτίβα, περπατάς ελαφρά για να μην πληγώσεις τα χοχλακόστρωτα δάπεδα - έργα τέχνης, σηκώνεις με αριστοτεχνική μαεστρία τα σκουριασμένα μάνταλα και τα παλιοκαιρισμένα ξύλινα πορτοπαράθυρα ανοίγουν βογκώντας.

Ο καυτός ήλιος της Λίνδου τρυπώνει βίαια μέσα τους, ρίχνει φως στα ζωγραφιστά ταβάνια και το «δωμάτιο του καπετάνιου», κάνει τη σκόνη να σηκώνεται από τους σοφάδες και τα φημισμένα λινδιακά κεραμικά κι ύστερα παιχνιδίζει στις μοναχικές χοχλακόστρωτες αυλές και στα ζηλευτά ταρατσάκια που κοιτούν μόνο θάλασσα και σε κάνουν να ονειρεύεσαι μια ανέμελη ζωή εδώ.

Ραντεβού στην ακρόπολη
Η κεντρική πλατεία ησυχάζει μόνο το μεσημέρι όταν η θερμοκρασία αγγίζει τους 50 βαθμούς κι ο θεός Ηλιος απαγορεύει τις μετακινήσεις. Τις υπόλοιπες ώρες όλες οι εθνικότητες είναι εδώ, έρχονται με τα πόδια, με πούλμαν και κρουαζιερόπλοια, με νοικιασμένα αυτοκίνητα που δεν

Photo by Ηρακλής Μήλας

ξέρουν να οδηγήσουν και ψάχνουν τα δύο πάρκινγκ για να παρκάρουν.

Προσπερνάς την πιάτσα των ταξί κι έπειτα την πιάτσα των γαϊδουριών που περιμένουν υπομονετικά να μεταφέρουν τους τουρίστες κι ανηφορίζεις στο κεντρικό καλντερίμι ανάμεσα σε μαγαζάκια με τουριστικά είδη και σοκάκια που όποτε το θελήσεις σε τραβούν μακριά από το ανθρώπινο ποτάμι και σε φέρνουν μπροστά σε όμορφα μνημεία όπως η κατάγραφη εκκλησία της Παναγίας.

Πίσω από τα τουριστικά καταστήματα και μακριά από την οχλαγωγία των «πενταήμερων» εμφανίζονται περήφανοι νησιώτες, καλλιτέχνες, γιαγιάδες που όλο και κάτι θα θέλουν να σου πουλήσουν αλλά και άνθρωποι σαν τη Χίλα από την Αμερική που αποφάσισαν να αφήσουν τις χώρες τους για το χατίρι της Λίνδου.

Κι ύστερα ανεβαίνεις ακόμη πιο πάνω, ακολουθώντας το καλντερίμι, το ίδιο που χρησιμοποιούσαν αρχαίοι, βυζαντινοί και ιππότες για να ανέβουν στο κάστρο. Δίνεις κουράγιο στον εαυτό σου να συνεχίσει. Χαιρετάς τις κυράδες που στρώνουν τα υφαντά τους πάνω στα βράχια, κοντοστέκεσαι, θαυμάζεις τη θέα και φτάνεις στο μεσαιωνικό κάστρο που κρύβει επιμελώς την Ακρόπολη της σπουδαίας αρχαίας πόλης και ακτινοβολεί πάνω στον επιβλητικό βράχο εκβιάζοντας τον θαυμασμό σου.

Τα ιπποτικά τείχη, ο αρχαίος ναός, η δωρική στοά, χαμηλότερα το θέατρο και τα ταφικά μνημεία, τα μεσαιωνικά κτίσματα, οι βυζαντινές εκκλησίες και τα σπαράγματα παλαιοχριστιανικών βασιλικών: εδώ πάνω δίνουν ραντεβού όλες οι εποχές που σημάδεψαν την ιστορία της Λίνδου. Περνάς τη μεσαιωνική πύλη και βαδίζεις πλάι στα τείχη και τους πύργους που έκτισαν οι Ιππότες του τάγματος του Αγίου Ιωάννη δημιουργώντας ένα ισχυρό φρούριο.

Πλάι τους ξεπετάγονται αρχαία αρχιτεκτονικά μέλη και τα αναστηλωμένα από τους Ιταλούς κτίσματα της αρχαίας πόλης, της ισχυρότερης από τις τρεις αρχαίες πόλεις του νησιού (πριν την ίδρυση της Ρόδου) που ήκμασε στα χρόνια του Κλεόβουλου του Λίνδιου, ενός από τους επτά σοφούς της Αρχαιότητας.

Στην κορυφή όλων στέκεται ο ναός της Λινδίας Αθηνάς του 4ου αιώνα π.Χ. και υπομένει καρτερικά τα εκατομμύρια βλέμματα που τον θαυμάζουν όλο τον χρόνο.

Αγναντεύει από τη μια τη Λίνδο, τη μικρή και τη μεγάλη παραλία όπου μιλιούνια παραθεριστών λιάζονται στις ξαπλώστρες, και από την άλλη τον Αγιο Παύλο, τον κλειστό όρμο όπου σύμφωνα με την παράδοση αποβιβάστηκε ο Απόστολος Παύλος το 57 μ.Χ.

Σήμερα, στο εκκλησάκι του, αποβιβάζονται όλο το καλοκαίρι εκατοντάδες ζευγάρια Άγγλων που έχουν λανσάρει νέα μόδα: αλλάζουν βέρες και όρκους αιώνιας αγάπης κατακόκκινοι και μεθυσμένοι, τσουρουφλισμένοι σχεδόν από τον έρωτα και τον καυτό ήλιο!

Κείμενο: Ολγα Χαραμή

Πηγή: www.thetravelbook.gr

Ακολουθήστε τη σελίδα της Trésor Hotels & Resorts στο Twitter και στο Pinterest! 

Από: Ανθή Σασματζόγλου

επιστροφή