Μπορεί να παρέμενε κλειστός για χρόνια, από τον Απρίλιο όμως είναι και πάλι ανοιχτός για το κοινό και δεν αποτελεί μόνο πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών αλλά και έναν από τους σημαντικότερους λόγους για να φτιάξουμε βαλίτσες για Σαντορίνη.

Το 2005, το στέγαστρό του κατέρρευσε με αποτέλεσμα να αποφασιστεί να παραμείνει κλειστός για το κοινό, κυρίως για λόγους ασφαλείας.

Πλέον, κάτω από το νέο, βιοκλιματικό στέγαστρο, μπορεί κανείς να θαυμάσει τις ανασκαφές που έφεραν στο φως έναν πολιτισμό ο οποίος ήταν θαμμένος για πολλούς αιώνες κάτω από την παχιά στάχτη.

Έτσι, κατηφορίζοντας προς το νότιο τμήμα του νησιού, και φτάνοντας στην περιοχή του Ακρωτηρίου, με μιας ξεχνάς πως βρίσκεσαι σε ένα από τα πιο τουριστικά μέρη του κόσμου.

Η περιοχή, ήταν κατοικημένη από την ύστερη φάση της νεολιθικής περιόδου. Αποτελούσε μεγάλο λιμάνι της Μεσογείου και έπαιξε τρομερά σημαντικό ρόλο στις θαλάσσιες μεταφορές και στη γενικότερη πολιτιστική ταυτότητα του Αιγαίου.

Τι συνέβη όμως και "εξαφανίστηκε" στο Ακρωτήρι για τόσους αιώνες;

Ήταν τέλη της 2^ης χιλιετίας π.Χ και ο δυνατός άνεμος κρατούσε δεμένα τα καράβια. Ξαφνικά, ένα μεγάλο σύννεφο απλώθηκε στον ουρανό, τόσο που η μέρα έμοιασε με νύχτα. Τα παλιρροϊκά κύματα κάλυψαν τις παράκτιες περιοχές και έτσι σε λίγα μόνο λεπτά, ο πιο σημαντικός πολιτισμός της Ανατολικής Μεσογείου χάθηκε από την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης.

Σήμερα, διασχίζοντας την οδό Τελχινών, τον κεντρικό δρόμο της αρχαίας πολιτείας, θα δει κανείς πως τα σπίτια ακόμη και τότε ήταν διώροφα και τριώροφα, κατασκευασμένα από πελεκημένη πέτρα ή σχιστόλιθο. Οι όροφοι συνδέονταν μεταξύ τους με ξύλινες ή πέτρινες σκάλες, κάποιες από τις οποίες σώζονται ακόμη και σήμερα σε άριστη κατάσταση. Ενώ ακόμη και χωρίς τις τοιχογραφίες στους τοίχους, τα σπίτια με το προχωρημένο αποχετευτικό σύστημα που απλώνεται σε ολόκληρο τον οικισμό, μας δίνουν την εικόνα ενός λαού που ήταν από τότε κοσμοπολίτης.

Σε όλα τα σπίτια βρέθηκαν μεγάλα αγγεία, μέσα στα οποία αποθήκευαν κριθάρι, παστά, ψάρια. Οι κάτοικοι του Ακρωτηρίου είχαν μια προχωρημένη αί­σθηση της μαγειρικής τέχνης. Έτρωγαν ρόδα, σύκα και αμύγδαλα. Λάτρευαν τα ψάρια, τους αχινούς και τις πεταλίδες και από τα κρέατα προτιμούσαν το κατσικά­κι.

Τα υπόλοιπα, από κοντά. Μην το χάσετε...

Από: Eleni Nikoloulia

επιστροφή